W przypadku dysleksji, badanej testami czytania i pisania dla klasy I-III T. Strabużyńskiej i T. Śliwińskiej, wystąpiła poprawa w tempie czytania i rozumienia czytanego tekstu, pisania ze słuchu oraz z pamięci i przepisywania.
Obserwacja dzieci podczas zajęć wykazała, że pracowały dużo szybciej i sprawniej, mniej zdarzało się błędów związanych z analizą i syntezą dłuższych wyrazów. Zmniejszyło się napięcie mięśniowe, co spowodowało większą sprawność rąk i palców. Dzieci były pod koniec bardziej aktywne, zdyscyplinowane i obowiązkowe. Wzrosła motywacja do polepszania własnych wyników.
U dzieci z mózgowym porażeniem dziecięcym zaobserwowano pozytywne zmiany w tonacji – emisji głosu, prozodii i tempie wypowiedzi w badaniu logopedycznym E. Stecko, a także zwiększoną sprawność aparatu artykulacyjnego, aktywizację do mówienia, zanik mimowolnych ruchów rąk, uspokojenie i wyciszenie, zwiększenie wrażliwości słuchowej, lepsze wykonywanie ćwiczeń, których instrukcję wykonania odbierano słuchowo (polepszenie odbioru mowy).
W zakresie surdopedagogiki w badaniach odbioru mowy, opierających się na materiałach H. Rodak i D. Nawrockiej, wystąpiła poprawa jakości głosu i mowy, która stała się bardziej zrozumiała, zróżnicowana intonacyjnie, rytmiczna: oprócz tego nastąpiła poprawa zachowania dzieci – stały się spokojniejsze, grzeczniejsze, chętniej podejmowały rozmowy, zwiększyły się ich możliwości językowe.
Przy nadpobudliwości psychoruchowej nastąpiło obniżenie jej poziomu. W grupie badawczej polepszyła się ekspresja słowna, nastąpiła poprawa relacji z otoczeniem, mniej było sytuacji konfliktowych, pojawiły się oznaki odprężenia i uspokojenia, łatwiej można było rozładować napięcie fizyczne, złagodzić niepożądane reakcje polegające na miotaniu się i nadmiernej ruchliwości. U dzieci z trudnościami w uczeniu się matematyki zaobserwowano poprawę w zakresie dodawania, odejmowania, liczenia, rozumienia konwencji umownej.
